Kendi kendime dertleşmelerim...
2024 bitiyor 2025 geliyor… Aralığın son haftalarını sevmem. Hala gereksiz bir sürü anı yaşatıyor hala. Duygu yoğunluğum azalsa da anılar kanatıyor hala. Prensesim ve prensim olmuyor artık yanımda. Özel günlerde onların yokluğu beni mahzunlaştırıyor. Yılbaşı geceleri de artık son yıllarda hüzün oluyor... Bayramlar yavrularımsız hüzün oluyor... Onların kendi hayatlarının olduğunu kabullenmeliyim artık. Alışacağım biliyorum. Alışmış gibi yapacağım. 54 yaşımdayım. Yolun yarısını çoktan geçtim. Oldum olası yaşadığım acılardan ötürü bu dünyadan bir yanım kaçıp gitmek isterken, diğer hayatı seven yanım ve en başta mecburiyetlerimden dünyaya sımsıkı sarıldım. Son kez Hakan’ımla oynamıştık 1980 den 81’e geçtiğimiz gece. Taa 81 den beri gitmek istiyorum bu dünyadan. Bardağın boş tarafından b akmamak için çabalasam da, sevdiklerimi kaybetmek, ayrılıklar, uzak mesafelere katlanmak canımı yakıyor. Değişemedim… geçmişi unutmak için çok çabalasam da değişe...
