Kendi kendime dertleşmelerim...

 

2024 bitiyor

2025 geliyor…

Aralığın son haftalarını sevmem. Hala gereksiz bir sürü anı yaşatıyor hala. Duygu yoğunluğum azalsa da anılar kanatıyor hala.

Prensesim ve prensim olmuyor artık yanımda. 

Özel günlerde onların yokluğu beni mahzunlaştırıyor.

Yılbaşı geceleri de artık son yıllarda hüzün oluyor...

Bayramlar yavrularımsız hüzün oluyor...

Onların kendi hayatlarının olduğunu kabullenmeliyim artık. 

Alışacağım biliyorum. 

Alışmış gibi yapacağım.

54 yaşımdayım. Yolun yarısını çoktan geçtim. Oldum olası yaşadığım acılardan ötürü bu dünyadan bir yanım kaçıp gitmek isterken, diğer hayatı seven yanım ve en başta mecburiyetlerimden dünyaya sımsıkı sarıldım. Son kez Hakan’ımla oynamıştık 1980 den 81’e geçtiğimiz gece. Taa 81 den beri gitmek istiyorum bu dünyadan.  Bardağın boş tarafından bakmamak için çabalasam da, sevdiklerimi kaybetmek, ayrılıklar, uzak mesafelere katlanmak canımı yakıyor.

Değişemedim… 

geçmişi unutmak için çok çabalasam da değişemedim.

2025’de koçlar istemese de değişecekmiş. Astrologlar umut dağıtıyor. İçimdeki yaraları iyileştirecek misin 2025?

Şükretmeyi yavrularımda öğrenmiştim. Bu yıl şükredecek çok şeyim oldu. Eskisi gibi parasızlıktan kıvranmıyorum mesela, paşam işinde güzel başarılara imza atıyor, prensesim artık bitiriyor okulunu. Her şeyden öncesi güzel insan oluyorlar. Kendi ayakları üzerinde duruyorlar. Ne istediklerini bilen, cesur insan oldular. 

Kimseye minnet etmiyorlar çok şükür.

Kızıyorum kendime. Daha ne olsun? Nedir bu mızmızlanmalar?

 

Gün geçtikçe yalnızlığın acısını daha çok çekiyorum artık.

Hiçbir şeyin beni mutlu etmediğini düşünüyorum.

Mutlu olmak için çok sebebim var, ama buruk bir yanım. 

İçimdeki gelgitlerden yoruldum. 

Kendi kendime konuşmaktan yoruldum. 

Yaşadığım o derin acılar karşısında gülüşlerim de var benim. İyi ki içimdeki o küçük kız ölmedi. En çok onu seviyorum sanırım. O benim bu hayattaki en büyük desteğim. İyi ki var. Yoksa ben bu ağlayan kız tarafımla ne yapardım. Nasıl direnirdim bunca acıya.

Bu satırları yazarken o küçük ve şirin kızı unuttuğumu fark ettim.

Eveeet,

Hüzünle başladığım yazıma, cesaretle bitiriyorum.

Sanırım yeni yılda ben benim canlı kızı daha çok seveceğim.

Gelsin güzellikler, kollarımı açtım. Başım yukarda hayata meydan okuyorum artık

Hoş geldin güzel günler

Hoş geldin Nalan yeni hayatına

Seni seviyorum Nalannnn

31.12.2024