40 yıllllll
Tam kırk yıldır sensizim Hakan’ım.
40 yıl önce bugün senin beni bu dünyadan bırakıp gideceğini
hiç düşünmemiştim.
Ben hep senin eskisi gibi iyileşeceğin günleri bekliyordum. Küçüktüm
daha. Minnacıktım. Sen benden daha minnaktın. Ne çok dua etmiştim iyileşmen
için…
Hem önce büyükler ölmeliydi. Ölüm nedir bilmiyordum bile. Ben senden
önce ölmeliydim. Tamam seninle kavga ederdik ama, beni burada bırakıp gidecek
kadar mı kızdırmıştım seni. Ne zormuş yaşamak? Biz ne güzeldik şişko. Senden sonra
ne çok ölmek istedim ama beceremedim. Onu bile yapamadım be şişko.
Sen gittin ya, ben hayal kurmayı unuttum,
Sen gittin ya, ben ümit etmeyi unuttum.
Sen gittin ya, ben kardeş güzelliğini unuttum.
Sen gittin ya, ben boynu bükük kaldım.
Sen gittin ya, ben yalnız kaldım.
Sen gittin ya, derslerimde başarısız oldum.
Sen gittin ya, hayattan soğudum.
Sen gittin ya, evimiz bana yabancı oldu.
Sen gittin ya, Hakan en sevdiğim isim oldu.
Sen gittin ya, dua edemedim.
Sen gittin ya, dualara inanmadım.
Sen gittin ya, kadir gecelerine inanmadım.
Sen gittin ya, seni benden alan her şeyden, herkesten nefret
ettim.
Sen gittin ya, kardeşliği yaşayamadım.
Seni çok özledim.
İnan bana sensizliği hiç sevmedim şişkom…
Keşke beraber gitseydik. Ben burada çok mutsuzum. Hep bir
yanım eksik. Kimse tamamlayamadı sensizliği…
4 Ağustos 2021
Yorumlar
Yorum Gönder